Według Sama van Noorta, profesora Uniwersytetu Princeton i specjalisty ds. rozwoju gospodarczego, industrializacja kraju odgrywa kluczową rolę we wzmacnianiu demokracji. W ekskluzywnym wywiadzie dla BBC News van Noort argumentuje, że wzrost liczby miejsc pracy w sektorze przemysłowym znacząco przyczynia się do konsolidacji reżimów demokratycznych.

Van Noort, doktor nauk ekonomicznych Uniwersytetu Cambridge, sugeruje, że „demokratyzacja jest ściślej związana z rozwojem zatrudnienia w przemyśle niż z innymi tradycyjnie podkreślanymi zmiennymi gospodarczymi, takimi jak PKB per capita czy dochód”.

Podkreśla, że działalność przemysłowa nie tylko generuje miejsca pracy, ale także wyposaża pracowników w umiejętności niezbędne do zaangażowania politycznego. Według profesora pracownicy przemysłowi mają tendencję do stawania się „bardziej odpornymi aktorami społecznymi i politycznymi”, zdolnymi do wywierania „znaczącego wpływu na narzucanie kosztów ekonomicznych elitom kraju”.

Dla van Noorta zdolność do mobilizacji pracowników przemysłowych może być decydującym czynnikiem we wzmacnianiu struktur demokratycznych, oferując istotną przeciwwagę dla koncentracji władzy ekonomicznej i politycznej.

Sam van Noort, profesor Uniwersytetu Princeton i specjalista ds. rozwoju gospodarczego, ostrzega, że szybka deindustrializacja na Środkowym Zachodzie Stanów Zjednoczonych pogłębia polaryzację i radykalizację polityczną w regionie. W szczegółowej analizie wskazuje, że masowy napływ chińskich przemysłów, ze swoimi przewagami konkurencyjnymi, był znaczącym katalizatorem tych efektów.

„Przez lata takie obszary jak Środkowy Zachód USA były mocno dotknięte skutkami wejścia chińskich przemysłów na globalny rynek. Ten szok gospodarczy nie tylko drastycznie zmniejszył lokalną obecność przemysłową, ale także przyczynił się do wzrostu polaryzacji politycznej” – wyjaśnia van Noort.

Noort podkreśla, że przemysł nie jest jedynie motorem gospodarczym, ale także obszarem, który rozwija umiejętności niezbędne do działań zbiorowych i mobilizacji społecznej. „W przemyśle musisz współpracować z wieloma ludźmi, często nieznajomymi, i efektywnie organizować się do działań zbiorowych. To tworzy unikalną zdolność mobilizacyjną” – dodaje.

Ta zdolność, według niego, może odegrać kluczową rolę w umacnianiu demokracji poprzez wzmacnianie pracowników i dostarczanie przeciwwag dla skoncentrowanej władzy ekonomicznej.

Twierdzi, że industrializacja nie tylko napędza wzrost gospodarczy, ale także promuje warunki społeczne wzmacniające demokrację, takie jak większe zaangażowanie polityczne i mobilizacja społeczna. Zdolność do tworzenia wysokiej jakości miejsc pracy i rozwijania umiejętności niezbędnych do aktywnego uczestnictwa obywatelskiego są kluczowymi elementami tego procesu.

Analizując związek między industrializacją a demokracją, van Noort podkreśla: „W gospodarce politycznej istnieje duże zainteresowanie zrozumieniem, jak rozwój gospodarczy, w tym industrializacja, jest powiązany z demokracją. Odkryliśmy, że samo spojrzenie na PKB per capita nie oddaje odpowiednio tej dynamiki”.

Kontynuuje: „Historycznie widzimy, że zmiany w dochodach nie mają mocnego związku z późniejszymi zmianami w demokracji w poszczególnych krajach na przestrzeni czasu. Dlatego kluczowe jest rozważenie, jak polityka gospodarcza wpływa nie tylko na wzrost gospodarczy, ale także na struktury demokratyczne i sprawiedliwość społeczną”.

Sam van Noort podkreśla, że tradycyjne zmienne ekonomiczne, takie jak PKB per capita czy dochód, mogą nie oddawać w pełni pozytywnego wpływu rozwoju zatrudnienia w przemyśle na strukturę demokratyczną kraju. Twierdzi, że zatrudnienie w przemyśle nie tylko zapewnia lepsze wynagrodzenie i wymaga wyższego wykształcenia, ale także ułatwia pracownikom organizowanie się i mobilizację polityczną.

Van Noort zwraca uwagę, że w przemyśle głęboka podział pracy przygotowuje pracowników, często mimowolnie, do organizowania się politycznie, w przeciwieństwie do innych sektorów gospodarki, takich jak usługi i rolnictwo. Zauważa, że skala gospodarki w przemyśle również sprzyja masowej koordynacji pracowników, co jest kluczowe dla skutecznej mobilizacji politycznej.

Badania van Noorta podkreślają znaczenie polityk wspierających nie tylko ogólny wzrost gospodarczy, ale także tworzenie miejsc pracy w przemyśle, które nie tylko wspierają gospodarczo, ale także wzmacniają fundamenty demokratyczne społeczeństwa.

Bada, jak wewnętrzne powiązania przemysłu nie tylko napędzają gospodarkę, ale także znacznie wzmacniają siłę polityczną pracowników. Zwraca uwagę, że powiązania gospodarcze w przemyśle nadają pracownikom znaczne możliwości wpływania na polityki ekonomiczne i społeczne, dzięki ich centralnej pozycji w łańcuchu produkcyjnym.

Van Noort kontrastuje zdolność mobilizacji i wpływ gospodarczy pracowników przemysłowych z innymi sektorami, takimi jak rolnictwo i usługi, gdzie organizacja pracy jest mniej intensywna i nie sprzyja tej samej skali produkcji ani organizacji zbiorowej.

Te analizy van Noorta oferują nowe perspektywy na związek między industrializacją, strukturą gospodarczą a wzmocnieniem demokracji, podkreślając potrzebę polityk promujących nie tylko wzrost gospodarczy, ale także inkluzję społeczną i polityczną klas pracujących. Bada, jak mobilizacja pracowników przemysłowych była kluczowa w wywieraniu presji na reformy demokratyczne, stanowiąc bezpośrednie wyzwanie dla dominującej elity.

Van Noort zauważa, że mimo dyktatury w Chinach kraj ten wciąż zmaga się z poważnymi wyzwaniami w demokratyzacji, częściowo ze względu na stosunkowo niski poziom zatrudnienia w przemyśle w porównaniu z krajami zachodnimi i Japonią. Sugeruje, że homogeniczność chińskiej elity po wojnie domowej może być czynnikiem komplikującym ten proces.

Van Noort analizuje również doświadczenia latynoamerykańskie, podkreślając, że kraje takie jak Brazylia nie osiągnęły wysokich poziomów zatrudnienia przemysłowego, co bezpośrednio wpływa na funkcjonowanie demokracji. Zwraca uwagę, że industrializacja nie tylko tworzy dobrze płatne i produktywne miejsca pracy, ale także wzmacnia podstawy demokracji, uprawniając pracowników.

Odnośnie rozwiązań na rzecz rewitalizacji przemysłu w Brazylii, van Noort rozważa możliwość wprowadzenia barier handlowych w sektorach strategicznych jako środka ochrony krajowego przemysłu. Twierdzi, że każdy kraj ma odrębne zdolności technologiczne, które należy uwzględnić przy podejmowaniu decyzji dotyczących polityki handlowej.

Te refleksje van Noorta oferują krytyczną analizę wyzwań i szans związanych z industrializacją i wzmocnieniem demokracji w różnych globalnych kontekstach.